باغبانی در کود شیمیایی سفید درجه اول به عنوان یک اصلاح کننده خاک و نه به عنوان کود، زیرا محتوای کمی از مواد مغذی گیاهی دارد. ممکن است در خاک گنجانده شود یا روی سطح مالچ شود. نرخ های سنگین کاربرد رایج است.
کمپوست اساساً توده ای از مواد آلی پوسیده است که از بقایای گیاهان زائد ساخته می شود. معمولاً افزودن نیتروژن در هنگام تجزیه توصیه می شود.
نتیجه یک ماده شکننده است که وقتی به خاک اضافه می شود برای نیتروژن با محصول رقابت نمی کند. وقتی به درستی آماده شود، عاری از بوهای ناخوشایند است.
کمپوست ها معمولاً حاوی حدود 2 درصد نیتروژن، 0.5 تا 1 درصد فسفر و حدود 2 درصد پتاسیم هستند. نیتروژن کمپوست به آرامی در دسترس می شود و هرگز به نیتروژن موجود از منابع معدنی نزدیک نمی شود.
این آزادسازی آهسته نیتروژن، آبشویی را کاهش می دهد و در دسترس بودن را در کل فصل رشد افزایش می دهد. کمپوست ها اساساً کودهایی با محتوای مواد مغذی کم هستند، که توضیح می دهد که چرا مقادیر زیادی مصرف می شود.
حداکثر مزایای کمپوست بر ساختار خاک (تراکم بهتر، فاصله منافذ و ذخیره آب) و عملکرد محصول معمولاً پس از چندین سال استفاده رخ می دهد.
در کشاورزی عملی، استفاده از بقایای گیاهی کمپوست شده باید با استفاده از بقایای تازه مقایسه شود. اثرات مفید بیشتر خاک معمولاً با کار کمتری به سادگی زیر بقایای تازه ایجاد می شود.
همچنین، از آنجایی که نیمی از مواد آلی در کمپوست از بین می‌رود، بقایای تازه اعمال شده با همان سرعت، دو برابر مساحتی را که بقایای کمپوست شده پوشش می‌دهند، پوشش می‌دهد.
در مناطقی که کودهای تجاری گران هستند، نیروی کار ارزان و ادوات ساده هستند، با این حال، کمپوست کردن نیاز را برآورده می کند و یک عمل منطقی است.
لجن فاضلاب، ماده جامد باقی مانده از تصفیه فاضلاب، در کشاورزی ارگانیک تایید شده مجاز نیست، اگرچه در سایر محیط های غیر ارگانیک استفاده می شود.
پس از فرآوری مناسب، به عنوان کود و به عنوان اصلاح کننده خاک برای استفاده در چمن ها، پارک ها و زمین های گلف به فروش می رسد. استفاده از بیوسولیدهای انسانی در کشاورزی بحث برانگیز است.
زیرا نگرانی هایی وجود دارد که حتی فاضلاب تصفیه شده ممکن است حاوی باکتری های مضر، ویروس ها، بقایای دارویی و فلزات سنگین باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.